Vandaag helaas niet naar Eindhoven. In plaats daarvan in mijn klas geweest om bij de leerlingen te zijn tijdens hun CITO Eindtoets. Spijt? Nee, de leerlingen gaan dan simpelweg nog even voor. Zij zijn het waarvoor ik dit vak gekozen heb en het is nu eenmaal zo dat mijn hoofdtaak (nu nog) bij de leerlingen van mijn eigen groep ligt. Na een behoorlijk lange CITO periode is dan eindelijk het einde in zicht voor die gasten. Deze week krijgen ze hun advies en kunnen ze open dagen afstruinen om een geschikte school te vinden. Heeft de CITO eindtoets hier nog invloed op? Ik verwacht van niet. VO scholen gaan de leerlingen inschrijven op basis van het schooladvies. Mooi, dan doet mijn oordeel als leerkracht er wel degelijk nog toe! Jammer dat de druk bij de leerlingen er daardoor niet minder op wordt. Media, ouders, politiek doen er wat dat betreft geen goed aan. Concentratieproblemen? Jammer, het moet op drie dagen en drie toetsen per dag...Maar hij kan veel meer? Tja....
Ik merk dat ik kinderen extrinsiek gemotiveerd probeer te houden. Mooi bruggetje naar de studie, daar ben ik vanmiddag gelukkig nog wel mee bezig geweest. Een verbeterplan opstellen met de PDSA cyclus die eronder ligt als format.
Ik merkte dat ik tijdens het werken aan het paper voor LL1 enthousiast werd over de mogelijkheden die een leidinggevende heeft om mensen te laten werken vanuit juist de intrinsieke motivatie. O.a. door dicht bij eigen kernwaarden te blijven en door talenten te benutten, gezamenlijke ambities stellen. Hoe zit het daarmee op mijn school? Krijgen leerkrachten de kans om zich op deze manier te ontwikkelen? Halen we niet alleen uit de kinderen wat er in zit, maar ook bij de leerkrachten?
Ik buig de CITO frustratie om naar de gedachte om op school in ieder geval het plan op te stellen om anders te gaan werken in ons team, want ik ben ervan overtuigd dat daar een berg aan onbenutte kwaliteiten ligt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten