Fotomomentje!

Met het einde van de tweede leerlijn in zicht, was het afgelopen dinsdag bij de MLE een gevarieerde dag. Deze dag begon goed! Leerlijn 1 officieel binnen! Ook de status van mijn nieuwe opdracht is helder, veel werk aan de winkel, maar de stip aan de horizon is dichterbij gekomen en met de eindstreep in zicht, maak ik de beste (en meeste) meters, ik ken mezelf onderhand wel aardig.

De presentaties van de medestudenten brachten weer scherpte en verhelderende momenten, waardoor ik mijn vak als leidinggevende beter en zinvoller in kan (gaan) vullen! Ook het verhaal van Henk over 'zijn' ouderpopulatie was zeer herkenbaar voor mij na zeven jaar gewerkt te hebben op een soortgelijke school. Ik merkte overigens dat ik nog steeds veel affiniteit voel voor deze doelgroep.

Het fotomoment op het einde van de ochtend was (met prachtig weer) ook een mooie break. De opdracht echter was door ons niet helemaal bedacht zoals bij terugkomst de bedoeling bleek te zijn. Ik dacht begrepen te hebben dat je moest bedenken welk 'sabotage' gedrag een team in extreme vorm kan laten zien en wat dat voor jou als leidinggevende zou betekenen. We bedachten alle vier een mooie setting bij ons bedachte sabotage gedrag, nu blijkt dat alle drie de foto's zich ook lenen voor de uiteindelijke benadering (vanuit het eigen perspectief). Echter mijn foto leent zich hier het minst voor, maar toch...komt tie:

'Zeiken om te zeiken'

Waarom dit tableau vivant?

De vergaderingen en overlegmomenten op onze school worden regelmatig overschaduwd door een negatieve sfeer. Er lijkt dan weinig ruimte voor constructief overleg, maar de nadruk ligt erg op het doorgaan op de negativiteit in een onderwerp. Door hierin mee te gaan en dit niet 'af te breken' creëer je een stemming en sfeer die niet bijdraagt aan de gewenste (en zeer goed mogelijke) schoolontwikkeling. Sabotage gedrag wat mij betreft.

Maar nu nog mijn rol hierin. Naar aanleiding van diverse feedback rondom mijn positie in de schoolorganisatie heb ik besloten vanaf nu meer de rol van de leidinggevende op te gaan eisen en niet meer alleen die van de leerkracht. Wellicht is een nog beter keuze om meer de rol van mij persoonlijk te pakken, ik speel niet één van de twee, maar ben volledig mezelf. We gaan dan van doen naar zijn...Dat betekent dat ik aan kan geven dat ik zaken niet prettig vind lopen in een vergadering of overleg. Niet perse als leerkracht of directie, maar gewoon omdat ik dat vind.

En nu verder met leerlijn 2!