Tijdens de
Magistrum opleiding tot Schoolleider heb ik kennis mogen maken met de
socratische manier van intervisie in dit geval. Hoewel ik regelmatig sceptisch
was over intervisie, reflectie, feedback, portfolio etc, ben ik er door én
ervaring én opleiding achter dat wanneer je deze instrumenten op een effectieve
en juiste manier inzet, je een organisatie kunt vebeteren, te beginnen bij
jezelf. Terug naar de Socratische dialoog.
In onze
groep werd volgens de stappen van deze gespreksvoering gewerkt. Door mijn
ervaring hiermee, was dit ook het advies aan de groep. Door de stappen te
volgen, zorg je ervoor dat je komt tot het hittepunt, de essentie. Persoonlijk hoop
ik altijd dat je kunt waken dat je niet perse in de emotionele sfeer terecht
komt, maar dat je met elkaar kunt komen
tot inzichten die leiden tot een oplossing of een verandering in je werk. Het
verplaatsen in de ander is een groot pluspunt van deze manier van dialoog
voeren. Daarbij is het merkbaar lastig dat je ervoor moet waken niet te snel te
gaan oordelen, maar zo lang doorvraagt dat je ook daadwerkelijk die essentie te
pakken krijgt. Wat doet er nu echt toe, wat is werkelijke excellentie? Wat is
dan dat meesterschap dat wellicht nu ontbreekt? Als je dit in gesprekken met
collega’s voor elkaar krijgt, ben ik ervan overtuigd dat je mensen laat
ontwikkelen en dat je daar dus als organisatie de vruchten van plukt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten